पहिलो मिलन

त्यो अतित,

ति नीरस क्षण

ति अध्यारा रात 

छिचोल्न त थियो नै

जति नै अप्रिय भएपनि

जति नै निस्पट भएपनि |

.......

आज यो क्षण,

कति रंगिन

कति मधुर

कति चंचल

थाहा छ किन ?

किनकी

यहाँ तिमि छौ , यहाँ म छु |

.....

ढुकढुकी बढे बढोस

समय रोकिए रोकियोस

म मातिदै छु, म उद्धत छु -

सबै सीमा तोड्न

केवल तिमीमा हराउन

कृपया मलाई नरोक |

रचना : प्रवल

      पर्थ, पश्चिमी अस्ट्रेलिया

      २ सेप्टेम्बेर २०१२ 

निर्जिवता

आस्थाका धरोहरहरु
धमिरा लागेको दलिन झैँ मक्किदा,

विश्वासका आधारहरु
एक-एकगरि ढल्नैलाग्दा,

आफ्ना मूल्यहरू
आफ्नै लागि मूल्यहीन हुनलाग्दा,

मौलिक मान्यताहरु
फगत सिद्ध हुनखोज्दा,

यहाँ भावनाको कुनै अर्थ छैन,
किनकी यो यहाँ बुझिदैन |

मानवीय संवेदना त किन चाहियो,
जुन उहिलै मृत भैसक्यो |

भ्रममा नपर,
तिमि मान्छेको हैन यन्त्रको संसारमा छौ |

अब तिमी आफै भन,
किन म निर्जिवता भित्र सजीवता खोज्ने धृष्टता  गरौं  ?
किन म  निर्जिवता भित्र सजीवता खोज्ने धृष्टता  गरौं  ?

-  प्रवल

पर्थ, अस्ट्रेलिया
२७ अगष्ट २०११

Email from Julia Gillard, PM, Australia just after she became first elected woman Prime minister of Australia with the support of 3 independents and one the Greens ! !

From: Julia Gillard, Prime Minister 
Date: Tue, Sep 7, 2010 at 9:01 PM
Subject: Ready to govern
To: prajwal.baral@gmail.com

	Ready to govern
	Dear Prajwal, Today I announced that with the support of Rob Oakeshott, Tony Windsor, Andrew Wilkie and Adam Bandt from the Australian Greens, Labor is prepared to govern Australia. This election was one of the closest our nation has ever seen.  It told us that the next government would be held more accountable than ever before and that there would be higher expectations of transparency and reform. With this in mind I began the task of forming government optimistic about our future.  As I've said many times before – the best days of this country are in front of us, not behind us. Ours will be a government with just one purpose – to serve the Australian people. My government will be true to our principles and our beliefs, but we will also be pragmatic in developing effective policies and programs on the major issues that we face. You can read the Labor's agreements with the Independents and the Australian Greens, here. We've weathered the greatest economic crisis since the Great Depression. Our economy is the envy of the world. We have an opportunity to improve health services, invest in education, build the National Broadband Network.  Now we can make progress in combating climate change and deepen our security relationship with our allies. Finally, I want to say thank you to Australians for their patience and support as our democracy has been tested over the past two weeks. I will always be working for this nation's future and stand ready to form the next Australian Government. Thank you. Julia Gillard Prime Minister

This email was sent by N. Martin, Australian Labor Party, 5/9 Sydney Avenue, Barton ACT to prajwal.baral@gmail.com

National Blood Donor Week: 18 - 24 July 2010 Dear Prajwal, By donating blood you have saved lives. On behalf of these people and their  families, the Red Cross Blood Service would like to say thank you. This National Blood Donor Week, 18 to 24 July 2010, the Blood Service  recognises and celebrates your valuable contribution and commitment to saving  lives. In the past year, Australians have given over one million blood donations to  help patients in need. Thank you for your continued support.

गिरिजाबाबु खै तपाईंको त्याग ?

नेपाली राजनीतिमा सधै खड्किएको एउटै कुरो हो - त्याग । केही गणेशमान जस्ता अपवादलाई छाड्ने हो भने सधै अप्ठ्यारा अवस्थामा नेताहरुमा पर्याप्त त्यागको कमी देखिएको छ । विषेशगरी प्रजातन्त्र पुनः स्थापना पश्चातका १२ वर्षे कालमा त झन त्यागको नामो निसान देखिएन । निस्वार्थ राजनीति त्याग र निष्ठामा अडेको हुन्छ नकी व्यक्तिगत स्वार्थ र पद लिप्सामा । यो कुरा राजनीतिगर्नेलाई हामीले सिकाउने कुरा होइन तर दूर्भाग्यसाथ भन्नु पर्छ हाम्रा नेताले कहिले पनि त्यागको पर्याप्त उदाहरण दिन सकेनन् जसको फलस्वरुप नेपाल र नेपालीले चर्को मूल्य चुकाउनु परीरहेको छ । विषेशगरी पाँच-पाँच पटक प्रधानमन्त्रीको जिम्म्ोवारी पाएका नेपाली काँगे्रसका नेता श्री गिरीजा प्रसाद कोइराला यस्तै त्याग अनि निष्ठा प्रदर्शन गर्न असर्मथ नेता मध्ये अग्रणी हुनुहुन्छ भन्नमा एक प्रजातन्त्र प्रेमी नेपालीलाई कुनै अप्ठ्यारो छैन । हो उहाँले आफ्नो सम्पूर्ण जीवन नेपाल र नेपालीकै प्रजातन्त्र प्राप्तीमा समर्पित गर्नुभयो । जेल नेल दुःख कष्ट को परवाह नगरी प्रजातन्त्रका लडाकु झैं जीवन पर्यन्त नेतृत्व गर्नुभयो तर दुःख साथ भन्नु पर्छ जब जब नेपाल र नेपालीले उहाँको त्याग खोजे उहाँ त्याग देखाउन सधै असमर्थ हुनुभयो । यसका पर्याप्त उदाहरणहरु छन् । चाहे त्यो गणेशमान जस्ता सर्वमान्य नेता जीवनको उत्तार्धमा नेपाली काँग्रेसमा नअटाउने अवस्था होस या ०५६ को आमनिर्वाचन बाट आफैं द्वारा अगाडि सारिएका निर्वाचित प्रधानमन्त्री कृष्ण प्रसाद भट्टराई लाई आफैले विस्थापित गर्ने स्थिति या आफ्नै कार्यकर्ता शेर बहादुर खुम बहादुर जस्ता लाई पार्टीमा समेटन नसकी एमालेको विभाजनकॊ पीडा अवगत हुँदा हुँदै पनि अन्ततः पार्टी विभाजित भएको स्थिति जस्ता तीता यथार्थमा गिरीजाबाबुको हठी अदूरदर्शीता र परिवार केन्द्रीत राजनीतिक प्रवृत्ति हावी हुनु हो नकी उनको दूरदर्शी त्यग एवंम निष्ठावान नेतृत्व ।

के प्रजनतन्त्र प्रेमी नेपालीले उनमा त्याग रुपी राजनीतिको अपेक्षा गर्नु भूल हो

होइन भने जन-आन्दोलन २०६३ को परिणाम स्वरुप प्रप्त दूर्लभ यो परिवेशले गिरिजाबावु लाई फेरी एक पल्ट आफ्नो त्यग एवंम निष्ठा प्रमाणित गर्ने मौका दिएको छ । यो सम्भवतः जीवनको अन्तिम मौकालाई पनि उहाँले सदुपयोग गर्न सक्नुभएन भने उहाँले यस्तो मौका अव कहिल्यै नपाउने मात्र होइन इतिहाँसले समेत उहाँलाई धिक्कारने छ । यो उहाँको संसद पुनःस्थापना सम्वन्धी व्यक्तिगत अडानको विजय मात्र नभई सारा राजनीतिक दल एक भएको स्वर्णिम परिवेशमा उहाँले कुन मन्त्री कसलाई दिने कुन पदमा कसलाई छान्ने जस्ता तुच्छ मुद्दामा अल्झीने समय होइन सबैलाई समेट्दै राष्ट्रका तमाम अहंम मुद्दामा प्रवेश गरी निर्भिकताका साथ जन-पक्षीय निर्णय लिई जनताले उहाँ सामु प्रकट गरेको विश्वास लाई मुर्त रुप दिने समय पनि हो । उहाँका यी पछिल्ला दिनहरुका गतिविधि देखि जनत ससंकित छन् । प्रधानमन्त्री पद सर्वसम्मत भएको एक हप्ता विति सक्दा पनि मन्त्री माडलले पूर्णता पाएको छैन अनि उहाँका प्रमुख कार्यसूचीहरु समेत सार्वजनिक हुन सकेका छैनन् । सारा अन्तर्राष्ट्रिय समुदाय नागरीक समाज र माओवादी समेतले एक टक लाएर उहाँंका गगिविधि हेरीरहेको परिप्रेक्ष्यमा उहाँका क्षण भरका विलम्व पनि अक्षम्य छन् ।

गिरीजाबबु समय चिन्नुहोस समयले फेरी पनि तपाईंको त्याग खोजी रहेको छ तपाईंको कठोर जाँच लिइरहेको छ !

- प्रज्ज्वल बराल

भुवनेश्वरी-१ सिन्धुली

मध्यपुर ठिमी -१५ सागबारी कौशलटार भक्तपुर हाल

Prajwal.baral@gmail.com

May, 2006

[ I had written this article in 2006 when I was in Nepal and it was published on The Kantipur National Daily as well.]

त्यो रुख अनी म

आज पनि बाटो हिड्दा त्यो रुख त्यही छ ।

यो शिशिरे तुशारोले पुरै नाँगिएर जिंग्रिङ छ ।

जीबितै छ या मृत छुट्याउन गाह्रो छ ।

नजीक बाट नियाले,

मसिना हरिया टुसाले रुखमा साश रहेको सँकेत दियो ।

धुकु धुकु साश रखी शायद उ बसन्तको पर्खाइमा थियो ।

भबिस्यका कयौं शुखद सपनाहरु शायद उ उन्दै थियो ।

...

नाङ्गिएको उस्को त्यो तन -

हरिया पलुवाले झपक्क ढकिने छ ।

रङिबिरङी फूलले धपक्क छोपिने छ ।

लटरम्म फलले भरिने छ ।

अनी त उस्ले अफु हुनुको आस्तित्व पुश्टि गर्ने छ -

शीतल छहरी दिएर,

सुगन्ध बास्ना छरेर,

मिठा फल पस्किएर,

तर

यदि उस्ले प्रतिक्षा गरेको त्यो बसन्त आएन भने,

न उस्मा हरियाली छाउने छ,

न उस्ले सुगन्ध छर्ने छ,

न उस्ले मीठा फल पस्किने छ,

अन्तत न उस्ले उस्को अस्तित्त्व पुश्टी नै गर्नेछ ।

मन कुडिन्छ , अनी फेरि सोच्दछु ...

एसरी उ निरश हुदो हो त -

उ कहिले मरिसक्थ्यो,

उ कहिले ढलिसक्थ्यो,

त्यही एउटा आशा को दियो ले त -

उस्लाई बचाइराख्या छ ,

सपना देख्न सिकाइराख्या छ ।

अनायाश मैले दांजे त्यो रुख लाई अनी अफुलाई ...

अचम्म,

मेरै प्रतिबिम्ब मैले रुखमा पाए !

मेरै ब्यथा मैले रुखमा भेट्टाए !

- प्रबल

पर्थ , अष्ट्रेलिया

सेप्टेम्बर, २००९

प्रसँग "साइकल" को

केही साता अगाडिकादिनहरुमा लगातारको नेपाल बन्दको कारणले प्रसंगवस चर्चा पाएको वातावरण मैत्री सवारी साधन साइकाल बारे जुन २८, २००८ को कान्तिपुरमा “ठाउँ छैन साइकल लाई” अनि केहि दिन अघि एक पाठकको साइकल यत्रालाई जोड दिनुपर्ने सम्वन्धि प्रतिक्रिया तथा त्यस पछिका अन्य समाचार पढेपछि मलाई पनि केहि लेखी आफ्ना अनुभव साट्न मन लाग्यो । सोही क्रममा दुर्लभ समय निकाली योे सानो लेख तयारगरी अनुभव साट्ने उद्देश्यले उक्त पत्रिका तथा सम्पादक लाई इमेल लेखी प्रषित गरे तर हप्तौं भयो छपेन सायद विभाजनको संघार पुगेको पत्रिकालाई त्यो हेर्ने फुर्सद भएन र प्रकाशित गर्न नसक्ने भए सो को जानकारी समेत नदिएर उसको अव्यवशायिकता समेत देखायो । आज सोही लेख यो ब्लगमा प्रेशित गर्दैछु । लेख्ने रहर पहिलादेखिकै हो, पहिला केहि लेखियो पनि तर अहिले अध्ययनार्थ प्रवाशीहुँदा आफ्नै काम विशेषले समय निकाल्न अलि कठिन नै पर्ने रहेछ । आमूल राजनीतिक परिवर्तन पछि पनि कुनै परिवर्तन नआएको नेपाल वन्दको नाममा सारा शैक्षिक संस्था, उद्योग, कलकारखाना र यातायात वन्द गरी केवल सर्वसाधरण जनतालाई थप प्रतडित गर्ने प्रवृति देख्दा निकै दुख लाग्यो । जनताकै मुक्तिको लागि, जनताकै हितको लागि सँघर्ष गर्छौै भन्नेले किन आमजनतालाई नै थप कष्ट दिइरहन्छन विभिन्न बन्दको नाममा ? यो बुभm्न गाहे छ । यो लेख पठाउदा सम्म पनि नेपालमा बन्द जन्य क्रियाकलाप जारी रहेको यही ब्लग बाट थाहाहु

न्छ आफ्नो राष्ट्रभाषा तथा मातृभाषा भन्दा बढि छिमेकी मुलुकको भाषा प्रिय लागी उपराष्ट्रपतिको सपथ समेत स्वाभीमानी नेपालीलाई नपच्ने हिन्दी भाषामा खाएका, विवादास्पद छवि बोकेका झा महोदयका कारण । प्रसङ्ग “साइकल” को हो , तर यो सानो उदाहरणले मलाई धेरै पक्षहरु प्रति सोच्न बाध्य बनायो । तराइ बसाइको क्रममा सामान्य मानी साइकल चढने मेरो सोच अध्ययनकै क्रममा काठमाण्डौं आएपछि भए गाडी नभए कम्तिमा वाइक त चढनै पर्छ, हे साइकल के चढने ?! भन्ने आम सोचतर्फ परिवर्तन भयो । यसमा अनेकौं मनोविज्ञानले काम गरेको हुन सक्छ । तर अहिले मेलवर्न÷पर्थ(अस्ट्रेलिया) जस्ता विश्वस्तरका सहरहरुको बसाइको अनुभवले मेरो पुरानो मनोविज्ञान केवल सतही सावित गरिदियो । याहाँका हरेक जसो फराकिला सडकमा अनिवार्यझै लाग्ने साइकल ट्रयाक अनि तिनमा साइकल चढेर आरामले गुडिरहेका सर्वसाधरणले केवल आफ्नो स्वास्थ सवल मात्र नवनाइ आफ्नो गहिरो वातावरण मैत्री भावना देखाएजस्तो लाग्यो । र अप्रतक्ष्य रुपमा गाडीमा हुइकिएकाहरुलाई प्रदुषण बढाएकोमा हिनताबोध गराएजस्तो लाग्यो । याहाँका हरेक प्रान्तीय सरकारको सडक योजनामा प्राथमिक प्राप्त साइकल मैत्री सडक हरेक सहर र वस्तीमा अनिवार्य झै लाग्छन । र यस्ता साइकल मैत्री सडक बनाएकोमा यिनिहरु गर्व गर्न पनि पछि पर्दैनन्, जस बाट सर्वसाधरण साइकल प्रति थप उत्तप्ररित देखिन्छन् । सडकमा पाँच वर्षको छोरो, सात वर्षकीछोरी अनि बावु आमा आ आपm्नै साइकलमा सयर गर्दै हासी खुसीसाथ हिडेका दृष्य सामान्य हुन । विश्वकै छैटौं उत्तकृष्ट जीवन शैली अपनाएका अष्ट्रेलियालीहरु गाडी किन्न नसकेर होइन वातावरण प्रतिको सचेतना, जलवायु परिवर्तन सम्वन्धी चिन्ता अनि आफ्नै स्वस्थ शरिरप्रतिको मोहले अत्यावश्यक अवस्था वाहेक गाडीलाई घरमै थनकाइ उनीहरु साइकल प्रति आकर्षित भएका हुनसक्छन् । राज्य सरकारले हरेक ट्रेन स्टेशनमा ब्यवस्था गरेको निशुल्क साइकल पार्किङ्ग तथा लकरको व्यवस्थाले राज्यको साइकल मैत्री भावना अझ उजागर गरेको छ । हुनत विश्वमै सर्वाधिक २६% नागरिक

हरु मटोपनको समस्याले ग्रसित भएको यो मुलुकमा यो एउटा उत्तम उपाए पनि हुन सक्छ स्वस्थ रहनका लागि । तर यस बाट हाम्रो जस्तो मुलुकले वातावरण विद भूषण तुलाधरका अनुसार साइकलको प्रचुर सम्भावना भएको राजधानी काठमाण्डौ उपत्यकाक्षेत्रमा हाललाई केही गृहकार्य गरी यसका लागि केही कदम चाल्न सके वातावरण प्रति त योगदान हुन्छ नै साथै आकाशिएको पेट्र«ोलीयम पदार्थको मूल्य तथा यसको भारत प्रतिको हाम्रो निर्भरतामा पनि केही कमी आउने थियो । सरकार कहिले बनाउने, को प्रधानमन्त्री बन्ने, को को मन्त्री बन्ने लगायत तमाम मुद्धामा सम्पुर्ण राजनीतिकदलहरु केन्द्रित भएकाबेला यस्ताकुरा निरर्थक लाग्न सक्छ तर यस्तै कमजोरीले नै हामीलाई सधै पछाडी पारेको छ । दीर्घकािलन फाइदा हुने आम जनतालाई सुविस्थाहुने कुराहरु हाम्रा नेतृत्व वर्गका प्रथमिकतामा पर्दैनन् । अनि कसरी बन्छ जनता प्रति उत्तरदायी सरकार ? सत्ता दाउपेचकै फोहोरी खेल मनपराउने हाम्रा नेतृत्ववर्ग तथा अन्य संघ संगठन यदि साच्चीकै जनताका लागि त्याग गर्छन भने विभिन्न सस्ता बन्द आयोजना गरी आपm्नो लाछीपनको प्रदर्शन गर्नुभन्दा

जनताको भलाइ र सुविस्थाको लागि विश्वकै टाउको दुखाइको विषय बनेको पेट्रोलीयम पदार्थको मूल्य बृद्धि, खाद्दान्नको आकाशिदो मूल्य तथा जनतालाइ कसरी अल्पकालिन अनि दीर्घकालिन राहत दिने

जस्ता तमाम मुद्धामा ध्यान केन्द्रीत गरी साच्चीकै अर्थिक रुपान्तरणको माध्यम बाट मुलुकलाई सवल एवं सक्षम बनाउने तिर ध्यानदिई आफ्नो बहादुरी देखाउने बेला अएनर अव ?

प्रवल

पर्थ, अष्ट्रेलिया

yourprabal@gmail.com

जुलाई २००८